เป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง กับอุบัติเหตุช็อกโลก! ที่พรากชีวิตของ “เจ้าสัว คิงเพาเวอร์” วิชัย ศรีวัฒนประภา ไปอย่างไม่มีทางกลับ
คุณวิชัย สร้างคุณความดีไว้มากไม่น้อยเลยทีเดียวเหลือเกินให้กับสังคมไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “วงการกีฬา” ที่เจ้าตัวไปสร้างชื่อระดับนานาชาติ ด้วยการเป็นเจ้าของสมาคมฟุตบอล เลสเตอร์ ซิตี้ บนเกาะอังกฤษ
เขาใช้เวลาเพียงแค่ 6 ปีเพียงแค่นั้น สร้างสิ่งที่ (มากกว่า) เกินจริง สำหรับเพื่อการพาทีม “สุนัขจิ้งจอกสยาม” ได้แชมป์พรีเมียร์ลีกเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ได้อย่างน่าแปลกที่สุด
ผมไม่ได้รู้จักเจ้าสัววิชัยเป็นการส่วนตัว แต่รู้สึกชื่นชมท่านที่เป็น “คนรวยใหญ่ใจดี” ซึ่งรู้จักทดแทนคุณแผ่นดินถิ่นกำเนิดในทุกแบบ เท่าที่ศักยภาพของตนเองพึงจะปฏิบัติได้
ขณะที่คุณวิชัยไปซื้อกลุ่มเลสเตอร์ใหม่ๆบอกตามจริงว่าผมรู้สึกเฉยๆไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรด้วย เพราะเหตุว่ามองดูเพียงว่าเป็น “ของเล่นเด็กคนมั่งมี” ที่ไม่ได้มีประโยชน์ กับประเทศชาติสักเท่าใดนัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวงการ “ฟุตบอลไทย” ที่ยังมองไม่ออกว่า จะได้คุณูคุณประโยชน์ที่ที่ไหน
จนถึงกลุ่ม “สุนัขจิ้งจอกสยาม” ผงาดเป็นแชมป์ลีกเมืองผู้ดี จนกระทั่งทำให้ผู้คนทั่วโลกจำต้องหันมาจุดโฟกัสที่ “คนไทย” จากที่ฝรั่งตาน้ำข้าวเคยลบหลู่ดูหมิ่นพวกเรา แปลงมาเป็นค้อมนับถือด้วยความบริสุทธิ์ใจ “ยอมรับ”
ซึ่งต่อมา คุณวิชัยก็เริ่มผุดโครงงาน “ฟ็อกซ์ ฮันท์” เพื่อคัดเด็กไทย ให้ไปฝึกวิทยายุทธ์ลูกหนังระยะยาวผ่านปีที่อังกฤษ กันอย่างเป็นการเป็นงาน นั่นแหละ ผมถึงได้เริ่มเข้าใจถึงแผนการอันสุขุม ของท่านประธานวิชัย ที่ปรารถนาสร้างฐานให้นักเตะไทย ได้มีหนทางไปค้าลำแข้งในยุโรป
จำต้องพูดว่า ในอังกฤษบางครั้งอาจจะยังเป็นเรื่อง ที่ยากเย็นแสนเข็ญสำหรับนักฟุตบอลชาติพวกเรา โดยเหตุนั้นเจ้าสัวคิงเพาเวอร์ ก็เลยเริ่มหาฐานใหม่ที่ลีกเบลเยียม ด้วยการเข้าเข้าครอบครองกลุ่มโอเอช ลูเวิน
แล้วก็เป็น “เจ้าตอง” กวินทร์ ธรรมสัจจานันท์ ยอดนายทวาร “มือ 1” กลุ่มชาติไทย ที่ได้รับจังหวะให้ไปค้าถุงมือเป็นรายแรก
ซึ่งถัดไปก็มั่นใจว่า จะมีลำแข้งไทยรายอื่นๆได้ไปวาดลวดลายในโลกกว้าง ผ่านหนทางนี้กันอีก เพราะเหตุว่าตัวท่านเอง อยากจะเห็นนักฟุตบอลไทย ได้ไปค้าลำแข้งที่ยุโรปกันเป็นจำนวนมาก
ชนิดเดียวกันกับที่นักเตะญี่ปุ่น ประเทศเกาหลี ได้ทำให้มองกันมาแล้ว
โดยจุดหมายที่ฝัน ของบิ๊กบอสอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ก็คงจะราวกับคนไทยทั่วประเทศ ป้อมหัวใจว่ายิ่งมีลำแข้งไทย ไปเล่นอยู่ในลีกที่เจริญก้าวหน้าแล้วเยอะแค่ไหน
จังหวะที่ “กลุ่มชาติไทยจะไปฟุตบอลโลก” ก็ย่อมมีมากเพิ่มขึ้นเพียงแค่นั้น
น่าเสียดายเหลือเกินครับผม คุณวิชัยลงทุนเพาะกล้ากับบอลไทยไว้แล้ว แต่ไม่มีจังหวะได้เห็นดอกผลของมัน
ต่อแต่นี้ไป ก็คงจะเป็นหน้าที่ของทายาทอย่าง “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” ที่จำต้องสืบทอดจิตวิญญาณ และความตั้งใจของผู้เป็นบิดาให้เพอร์เฟ็คถัดไป…
R.I.P. ด้วยหัวใจ…ครับผมเจ้าสัว.
ผมเขียนคอลัมน์ “ตะลุยฟุตบอลโลก” ชิ้นนี้ ตีพิมพ์ลงในหน้าข่าวสารเกรียวกราวกีฬา หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2561 หรือเมื่อเกือบจะ 3 ปีที่ผ่านมา
เพื่อร่วมไว้อาลัย ต่อการจากไปของเจ้าสัว วิชัย ศรีวัฒนประภา ประธานสมาคมอันเป็นที่รักของสาวก “สุนัขจิ้งจอกสยาม” เลสเตอร์ ซิตี้
และเป็นอย่างยิ่งหัวใจให้ “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” คนที่จะสืบทอดจิตวิญญาณ ของอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ที่บิดาได้สร้างไว้ให้ดำรงอยู่ชั่วกัปชั่วกัลป์
ภาพของ “คุณต๊อบ” ที่ชูถ้วยแชมป์เอฟเอคัพ ในสนามเวมบลีย์ เมื่อวันเสาร์ก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา ด้วยประกายตาแวววาว
จ้องไปบนอรรธจันทร์ ที่มีรูปขนาดยักษ์ของคุณพ่อวิชัยจ้องอยู่
เป็นโมเมนต์ชื่นชอบ.. ที่ไม่ต้องการที่จะอยากคำบรรยาย
อะไรก็แล้วแต่กับการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ ของกลุ่มฟุตบอลอาชีพในอังกฤษ ที่มีเจ้าของเป็นคนไทย
แต่สามารถทำให้ฝรั่งมังค่า จำต้องยอมยกหัวใจให้โดยอาการนิ่ง
ถึงเวลานี้ขอแปลงจาก R.I.P. เป็น Congratulations !!
ที่มอบให้ทายาทชายหนุ่มเชื้อสาย “ศรีวัฒนประภา”
ด้วยจิตนับถือ..อย่างแท้จริง.
